Jump to content

Mara (daemon)

E Vicipaedia
Fragmentum torei Marae, modo Gandharensi factum, in Valle Swat inventum.
Daemones Marae. Manuscriptum folii palmae. Nalanda civitatis Bihar Indiae.
Mara Buddham insidiatur, aniconica repraesentatio: Buddha solum a solio repraesentatur. Saeculo secundo, Amaravati Indiae.

Mara (Sanscritice māra; Mandarinice 魔; Iaponice 魔羅, マーラ aut 天魔; Tibetanice Wylie bdud; lingua Khmer មារ; Birmanice မာရ်နတ် ; Thai มาร; Singhalensice මාරයා), in Buddhismo est daemon quod Gautamam Buddham temptavit, ad eum illicendum conans visione mulierum pulchrarum, quae in variis legendis saepe dicuntur filiae Marae.[1] In cosmologia Buddhistica, Mara imprudentes animi impetus, mentem imperitum, et mortem[2] vitae spiritualis in personam suam constituit. Tentator est, qui homines a vita spirituali distrahit per blandimenta rerum mundanorum, vel faciens ut res malae bonae videantur.

Nexus interni

  1. Vide, exempli gratia, SN 4.25, "Māra's Daughters" (Bodhi, 2000, pp. 217-20), et Suttanipata 835 (Saddhatissa, 1998, p. 98). In quibus textibus filiae Marae (Māradhītā) a desiderio sensuali (taṇhā), aversione (arati), et animi impetu (rāga) personificantur.
  2. Mara-the god of death.

Bibliographia

[recensere | fontem recensere]
  • Bodhi, Bhikkhu, conv. 2000. The Connected Discourses of the Buddha: A Translation of the Samyutta Nikaya. Bostoniae: Wisdom Publications. ISBN 0861713311.
  • Boyd, James W. 1971. Symbols of Evil in Buddhism. The Journal of Asian Studies 31 (1): 63–75. JSTOR.
  • Guruge, Ananda W. P. 1991. The Buddha's encounters with Mara, the Tempter: their representation in Literature and Art. Indologica Taurinensia 17-18: 183–208. PDF.
  • Saddhatissa, H., conv. 1998. The Sutta-Nipāta. Londinii: RoutledgeCurzon Press. ISBN 0700701818.

Nexus externi

[recensere | fontem recensere]